هنگام وداع...............

یه دوست...... چهارشنبه 24 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 10:13 ق.ظ

هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

خداش در همه حال از بلا نگه دارد

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست

که آشنا سخن آشنا نگه دارد

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای

فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد

گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان

نگاه دار سر رشته تا نگه دارد

صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی

ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد

چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت

ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد

سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری

که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد

غبار راه گذارت کجاست تا حافظ

به یادگار نسیم صبا نگه دارد

ممنونم از شعر قشنگت

علیرضا/ش چهارشنبه 24 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 10:40 ب.ظ

همیشه رفیق پا برهنه ها باش ، چون هیچ ریگی به کفششان نیست . . .

چه زیباست هنگامی که در اوج نشاط و بی نیازی هستی و دست دعا

به درگاه خداوند برداری . . .

با تمام فقر ، هرگز محبت را گدایی مکن

و با تمام ثروت هرگز عشق را خریداری نکن . . .

هر کس ساز خودش را می زند، اما مهم شما هستید که به هر سازی نر قصید . . .

مردی که کوه را از میان برداشت کسی بود که شروع به برداشتن سنگ ریزه ها کرد . . .

ای دوست نزن زخم زبان جای نصیحت / بگذار ببارد بر سرم سنگ مصیبت

چه مردمان پستی هستند کسانی که به خاطر جلب توجه دیگران

خود را هم عقیده و هم فکر آنها نشان میدهند . . .

در مقابل وزش باد، عده ای دیوار می سازند، بعضی دیگر آسیاب بادی.

ترس از مرگ نارواست، زیرا تا آن هنگام که من هستم، مرگ نیست، و آنگاه که مرگ هست، من نیستم، ترس از چیزی که با آن روبرو نمی شوم نابجاست.

این قدر نگو اگر گذشت کنم کوچک می شوم، اگر با گذشت کسی کوچک می شد، خدا این قدر بزرگ نبود.

باران باش:
ببار، اما نپرس که این دست های تشنه از کیست؟

همیشه یادمان باشدکه کشتی صداقت دلها را به ساحل می رساند، نه امواج رفاقت.

تجربه مثل شونه ای هست که زمانه وقتی بهت می ده که دیگه کچل شدی

شاد بودن تنها انتقامی است که می توان از زندگی گرفت. "چگوارا"

گنج، یک دوست همیشگی نیست، اما دوست خوب یک گنج همیشگیه.

در روزهای بارانی چتر الگوی فداکاریست. پس چتری باش برای آنکه دوستش داری.

عشق را از ماهی بیاموز که چه بی پایان، آب را پر از بوسه های بی پاسخ می کند.

زندگی گل سرخی است که گلبرگ هایش خیالی و خارهایش واقعی است.

ستاره ها وقتی می شکنند می شن شهاب...
اما دلی که می شکنه می شه سوال بی جواب.

آسمان را ستاره زیبا می کند، باغ را گل، عشق را محبت، چشم را اشک، و تو را معرفتت.

ارزش محبت به استمرار آن است، نه به اندازہ ی آن

--------------------------------------------------------------------------------

مطلب زیبایی بود ممنونم

یه دوست...... پنج‌شنبه 25 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 11:15 ب.ظ

ماه من غصه نخور زندگی جذر و مد داره

دنیامون یه عالمه آدم خوب و بد داره

ماه من غصه نخور همه که دشمن نمیشن

همه که پر از ترک مثل من وتو نمیشن

ماه من غصه نخور مثل ماها فراوونه

خیلی کم پیدا میشه کسی رو حرفش بمونه

ماه من غصه نخور گریه پناه آدماست

تر و تازه موندن گل مال اشک شبنماست

ماه من غصه نخور زندگی خوب داره و زشت

خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت

ماه من غصه نخور پنحرمون بازه هنوز

باغچه مون غرق گلای عاشق نازه هنوز

ماه من غصه نخور باز داره فصل سیب میشه

میدونم گاهی آدم تو وطنش غریب میشه

ماه من غصه نخور ماها که تب نمیکنن

ماها که از آدما چیزی طلب نمیکنن

ماه من غصه نخور شمعدونیا صورتی ان

دلایی که بشکنن چون عاشقن قیمتی ان

ماه من غصه نخور سبک میشی بارون بیاد

توی عاشقی نباید ترسید از کم و زیاد

ماه من غضه نخور تاب بازی افتادن داره

زندگی شکستنو دوباره دل دادن داره

ماه من غصه نخور خیلیا تنهان مثل تو

خیلیا با زخمای عاشقی آشنان مثل تو

ماه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه

اونی که غم نداشته باشه آدم نمیشه

ماه من غصه نخور دنیا رو بسپار به خدا

هر دومون دعا کنیم تو هم جدا منم جدا

ممنونم دوست مهربونم

سراب شنبه 27 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 10:54 ق.ظ

یادمون باشه که هیچ کس رو امید وار نکنیم بعد

یکدفعه رهایش کنیم چون خرد میشه ومیشکنه

وآهسته میمیره

یادمون باشه که قلبمون رو همیشه لطیف نگه داریم

تا کسی که به ما تکیه کرد سرش درد نگیره

یادمون باشه قولی رو که به کسی میدیم عمل کنیم

یادمون باشه هیچ وقت کسی رو بیشتر از چند روزچشم

به راه نذاریم چون امکان داره زیاد نتونه طاقت بیاره

یادمون باشه اگر کسی دوستمون داشت و گذاشتیم بهمون دل ببنده بهش نگیم

برو نمیخوام ببینمت چون زندگیش رو ازش میگیریم

دوست مهربونم سراب

ممنونم که به غمکده یاس سر زدین بازم بیا

وامیدوارم که همچنیم دوستی نصیب شما نشده باشه

سراب شنبه 27 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 11:05 ق.ظ

چنان دل کندم از دنیا که شکلم شکل تنهائیست

.ببین مرگ مرا در خود که مرگ من تماشائیست

مرا در اوج می خواهی تماشا کن.تماشا کن...

دروغین بودم از دیروز.مرا امروز تو حاشا کن

در این دنیا که حتی ابر نمی گرید به حال ما

همه از من گریزانند .تو هم بگذر از این تنها

فقط اسمی به جا مانده از آنچه بودم و هستم

دلم چون دفترم خالی قلم خشکیده در دستم

گره افتاده در کارم به خود کرده گرفتارم

به جز در خود فرو رفتن چه راهی پیش رو دارم؟

رفیقان یک به یک رفتند .مرا با خود رها کردند.

همه خود درد من بودند.گمان کردند که همدردند...

شگفتا از عزیزانی که هم آواز من بودند

به سوی اوج ویرانی پل پرواز من بودند

در این دنیا که حتی ابر نمی گرید به حال ما.

همه از من گریزانند .تو هم بگذر از این تنها...